فراتاب: این گزاره یکی از طلایی‌ترین جملات در حوزه سیاست است که هر کشوری که بخواهد بر امور زمانه تسلط داشته باشد و یا بخواهد که در این زمانه پُر بحران مخصوصا در خاورمیانه، کشورش را به سمت پیشرفت هدایت کند باید بر آن واقف باشد و بتواند در راه ارتباط بین سیاست داخلی و خارجی بکوشد. حال در این نوشتار می‌خواهیم به این موضوع بپردازیم که آیا نامزدهای احتمالی پست ریاست جمهوری اصلا توجهی به گزاره‌های سیاسی دارند و یا حداقل نشان می‌دهند که قصد توجه به آن را دارند یا خیر؟
حادثه سقوط هلی‌کوپتر با فقدان ناگهانی رئیس جمهور و وزیر امورخارجه، و پایان کار زودتر از موعد دولت سیزدهم مواجه شده‌ایم. دولت سیزهمی که در مقام اجرا کارنامه قابل دفاعی در حوزه اقتصاد و سیاست خارجی و حتی سیاست داخلی نداشت!
حال تلاش برای تشکیل دولت چهاردهم شروع شده است و روزهای جنجالی را می‌گذرانیم. از روز 10 خرداد ماه ستاد انتخابات کشور میزبان چهره‌های نام‌آشنا در حوزه سیاست داخلی است کسانی که در تمام پست‌های مهم کشوری بوده‌اند از ریاست‌جمهوری سابق تا وزیر، نماینده مجلس، ریاست صدا و سیما، رئیس مذاکرات اتمی و پست‌های مهم دیگر...
از پست‌های دولتی مهم که بگذریم به جناح‌های سیاسی می‌رسیم از اصولگراهای انقلابی مثل سعید جلیلی و علیرضا زاکانی تا اصلاح طلبان مثل مسعود پزشکیان تا چهره‌هایی با گرایش سیاسی نامشخص و متغیر مانند محمود احمدی نژاد معمار تحریم‌های کشور و مرد جنجالی این روزها، و کسی که کم‌تر دیده شده و حتی شنیده مثل وحید حقانیان.
با توجه به مطالب گفته شده و جدا از بحث تعیین صلاحیت‌ها تمام کسانی که برای کاندیدا شدن اعلام آمادگی کرده‌اند تقریبا از همه طیف‌ها هستند و در تمام پست‌های مهم حضور داشته‌اند پس بهانه‌ای برای درک دنیای سیاست و قوانین مهم سیاسی ندارند!
اما متاسفانه دریغ از یک برنامه مدون و طرح یک نقشه راه برای کشور دریغ از اعلام چند اسم برای کابینه در صورت پیروز شدن در انتخابات فقط نمایش و اجراهای ضعیف جلو دوربین، از شوخی‌های بی‌مزه با خبرنگاران تا ربط دادن قطعی برق به اعلام کاندیدا شدن!
مگر می‌شود اوضاع سیاست داخلی را دید و برنامه نداشت مگر می‌شود انزوا در سیاست خارجی را دید و سکوت کرد؟ دوستان کاندیدا برنامه اقتصادی چه؟ دلار در مرز 60 هزار تومان است، دلاری که 70 هزار تومان را هم دیده و ترسی از رشد دوباره ندارد!
تا اینجا دو موضوع مشخص است، موضوع اول هدف از رئیس جمهور شدن، بازگشت به اریکه قدرت برای اصلاح‌طلبان و دولت بهاری‌ها و از دست ندادن قدرت برای انقلابی‌ها و دیده شدن و حتی رد صلاحیت شدن برای مقبولیت و نشان دادن همراهی با مردم. موضوع دوم برنامه‌های احتمالی برای سیاست خارجی، سیاست داخلی و سیاست‌های اقتصادی احتمالا هیچ زیرا فعلا رئیس جمهور شدن مهم‌تر. عدم برنامه برای کشور فهم اشتباه از سیاست و گزاره مطرح شده است وگرنه مگر می‌شود در دنیای سیاست فعالیت کرد و برنامه نداشت؟
مگر می‌شود در پست‌های اجرایی و مهم تصمیم‌گیری بود و درکی از سیاست و برنامه توسعه و پیشرفت نداشت؟
راستی در میان این اخبار انتخاباتی چه خبر از برنامه توسعه 1404؟ چرا کسی سراغ این برنامه را نمی‌گیرد؟ این برنامه که دولت‌های انقلابی و اطلاح طلبی را هم به چشم دید. برای جزایر سه گانه برنامه چیست؟ چین هم که اعادی امارات بر این جزایر را مشروع دانست روسیه هم که قبل تر، سوریه هم که به چین و روسیه پیوست.
سیاست علمی برای ساختن راهی جهت راحت‌تر کردن زندگی است، علمی که بتوان با آن بیشترین سود را با کمترین امتیاز به دست آورد علمی که سیاست داخلی و خارجی‌اش به همه مرتبط است علمی که توسعه اقتصادی را به همراه دارد. درک علم سیاست پیمودن مقدار بسیار زیادی از مسیر سیاسی است اما....
دنگ شیائوپینگ در جمله‌ای گفت که گربه باید موش بگیرد حال سیاه و سفیدش تفاوتی ندارد، نمایندگان محترم کارآمد باشید فرقی نمی‌کند با تپسی بیایید یا با اسنپ!
گزارش از سید سالار رحیمی، پژوهشگر مسائل خاورمیانه
بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است
