فراتاب: در حالی که با امضای قرارداد ۲۵ ساله بین ایران و چین، عده‌ای این دو کشور را متحد استراتژیک یکدیگر می‌دانستند؛ اما اقدام چین در حمایت از ادعای امارات بر سر مالکیت جزایر سهگانه نشان داد که این کشور متحدانی مهم‌تر از ایران هم دارد.
در بیانیه‌ی پایانی نشست مشترک چین و جمعی از کشورهای عربی در پکن، طرف چینی با قابل مذاکره دانستن حق مالکیت جزایر سهگانه (تنب کوچک، تنب بزرگ و ابوموسی)؛ در واقع، بر ادعای امارات در مورد حاکمیت بر این جزایر مهر تاییدی دوباره زد.
در بند 26 بیانیه مشترک دولت‌های چین و امارات آمده است: «جمهوری خلق چین حمایت خود را از تلاش‌های دولت امارات متحده عربی برای دست‌یابی به راه حل مسالمت آمیز در مسئله جزایر سه گانه ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک از طریق مذاکرات دو جانبه براساس قواعد قانون بین‌الملل و برپایه مشروعیت بین‌المللی اعلام می‌کند.»
پس از انتشار این بیایه، سفیر چین به وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران احضار شد و نسبت به این موضع چین مورد اعتراض قرار گرفت.
البته این اعتراض از جانب طرف چینی مورد اعتنا قرار واقع نشد و سخنگوی وزارت خارجه چین موضع این کشور را در مورد جزایر سهگانه «ثابت» دانست.
پیش از این نیز در بیانیه پایانی سی و سومین نشست سران کشورهای عربی که ۲۷ اردیبهشت 1403 در منامه پایتخت بحرین برگزار شد؛ نوشته شده: «بر حاکمیت امارات‌‌‌‌‌متحده‌‌‌‌‌عربی بر جزایر سهگانه تنب کوچک، تنب بزرگ، ابوموسی تاکید شده و از جمهوری اسلامی ایران می‌‌‌‌‌خواهد که به ابتکار امارات متحده عربی برای یافتن راه‌حلی مسالمت‌‌‌‌‌آمیز از طریق مذاکرات مستقیم یا مراجعه به دیوان بین‌المللی دادگستری و منشور سازمان ملل متحد به این مساله پاسخ دهد.»
در همین زمینه ناصر کنعانی سخنگوی وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران نیز این بند از بیانیه را محکوم کرد و گفت: «به دفعات تصریح و تأکید شده که جزایر سهگانه ایرانی ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک جزء لاینفک و ابدی سرزمینی جمهوری اسلامی ایران بوده و طرح این‌گونه ادعاهای بی‌اساس در این بیانیه مردود است.»
با وجود همراهی چندباره چین و روسیه با امارات در مورد ادعای این کشور بر سر جزایر سه گانه؛ به نظر می‌رسد دست‌کم تا اطلاع ثانوی امکان تغییر در مواضع این دو کشور (روسیه و چین) وجود ندارد و لذا نیاز به واکنش‌های متفاوت و موثرتری است.
گزارش از رهام داستان‌پور
بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است.
